lunes, 14 de diciembre de 2015

Emocions

Els humans som éssers complexos.
En conseqüència, les relacions entre nosaltres són complicades.

Com és possible que la persona que t'ha dit les paraules més boniques ara hagi passat a dir-te les més horribles?
Com es pot passar d'estimar amb totes les forces a algú, i que sigui recíproc, a que cada vegada us feu més mal?
Ja ho diuen les dites populars, que qui més t'estima et farà plorar.
Però cal arribar a aquests estrems?

No podem simplement continuar cadascú pel seu camí, agraïnt el temps i les emocions que hem compartit, deixant que quedi un bon record del què vam viure, i dir-nos adéu amb una abraçada sincera?
Hem de corrompre un sentiment, tan bonic com era, amb l'odi i el rencor?

Serà que unes emocions tan intenses no poden esborrar-se com si res, i han d'emergir a la superfície de la forma més cruel per tal que no les oblidem?

domingo, 20 de septiembre de 2015

Cuando te miro ya no te reconozco. 
Has cambiado. 
Tu mente está a miles de kilómetros de mí.

Pero cuando estamos a solas todo se transforma. 
Tu mirada se para en mis ojos y puedo ver a través de los tuyos cómo me hablan.
Es tu alma que me llama a gritos. 
Tú intentas acallarla, pero tus ojos no pueden mentirme.
Y ahí es cuándo me doy cuenta que esa conexión tan especial que nos une sigue ahí, inmortal e irrompible.
Y todas mis dudas, mis temores y, sobretodo, mi rabia, odio y rencor, se desvanecen. 
Y una sonrisa aflora en mi rostro.
Porque eres TÚ. 
Así, en mayúsculas.
Sólo TÚ. 
Y eso es algo que no cambiará nunca.

sábado, 15 de agosto de 2015

Esperando

Siempre esperas demasiado.
Tienes tanto que dar dentro de tí que esperas a alguien que quiera recibirlo.
Te implicas en todo lo que te importa, aunque no sea ni un pellizco de lo que recibas a cambio.
Te acusaron de egoísta, pero has descubierto que puedes ser la más generosa, aunque tal vez con las personas equivocadas.
A pesar del daño que te han hecho, sigues esperando.
¿Qué es lo que estas esperando?
Nada. Nada es lo que vas a recibir.
Y si algo cae, sera insuficiente. Como siempre.
Y si es así, ¿Por qué seguir esperando?

lunes, 20 de julio de 2015

Sola

Un dia et lleves i t'adones que estàs sola.
Sí, sola.
Ni tan sols queden les persones que t'havien promès que mai t'abandonarien. 
Paraules que fa temps que s'ha endut el vent.

T'has cansat de tan esperar que tornin. Ningú no torna. I tampoc et queden forces per anar-los a buscar un altre cop.

sábado, 23 de mayo de 2015

La fi

Sabies que hi ha paraules que fereixen. Estan destinades a fer mal. Ja te les coneixes.
Però desconeixies el poder d'un gest. Una desviació de la mirada. El rebuig. 
No fereix. Mata.
Crema per dins, baixa lentament per la gola fins a l'estómac. I allà s'instal•la.

Però el pitjor encara està per arribar. 
Perquè tu ets tossuda. No et rendeixes fàcilment. Lluites pel què t'importa de veritat. I acabes malgastant les teves forces en va.
Perquè un simple mot de dues lletres pot fer explotar aquesta bola roent. 

És la fi.

miércoles, 20 de mayo de 2015

No merezco

No merezco que me trates con este desprecio.
No merezco estos insultos gratuitos.
No merezco las malas caras.
No merezco este trato hostil.
No merezco que me ignores.
No merezco que me apartes.

Merezco una disculpa.
Merezco un trato amable.
Merezco un trato igual.
Merezco recibir lo que yo ofrezco.

viernes, 15 de mayo de 2015

Importancia relativa

Todo en esta vida es relativo.
Todo nos afecta según el grado de importancia que le damos.
¿Qué parte de nuestro cuerpo decide cuán importante es algo o alguien para nosotros?
¿Es ésta una decision consciente o inconsciente?
¿Podemos escogerlo voluntariamente?

Ojalá pudiera decidir que no me importas.
Que tus actos son irrelevantes para mí.
Que tus acciones, más la falta de éstas, tienen una repercusión ínfima en mi vida.
Ojalá.
Ojalá algún dia seas tan insignificante para mí cómo yo lo soy para tí.

miércoles, 1 de abril de 2015

Me duele tanto quererte...!

Me duele tanto quererte...!

Ya no quiero quererte, pero te sigo queriendo. 
Aunque no de la forma en la que te solía querer, pero tampoco de la forma en la que debería quererte. 
Porque te quiero menos que entonces, pero más que lo correcto.

Y quererte me hace daño. 
Pero no quererte no me lo hace menos.

viernes, 20 de febrero de 2015

Dolor

El dolor que causen en mi les teves paraules no es pot comparar amb cap altre.
Em va directe al centre, com una fletxa enverinada. No hi ha defenses que la puguin aturar.
Semble increible que encara em fereixin així. Un tall net, salvatge, roent.
Un altre més a la col·lecció.